|
|
|
Over de kunstenaar: "Het schaakspel bezit de wonderbaarlijke eigenschap, dat de concentratie van geestelijke energie op een nauw begrensd veld, zelfs bij de meest inspannende denkprestatie, de hersens niet doet verslappen, maar eerder hun soepelheid en hun spankracht versterkt." Stefan Zweig in 'Schachnovelle'.
Schaken,
mijn eerste ontmoeting met het schaakspel vond, op basis van mijn herinneringen, plaats rond mijn negende jaar, in de woonruimte van de pastoor van de Martinuskerk aan de Steenstraat 7 te Arnhem. Het schaakspel, een bord, een veld vol vlakken gevuld met figuren intrigeerde me. Zoog mijn hoofd naar zich toe.
Vanaf dat moment, ’t spel staande op een plank, schap tussen allerlei ‘stoffige’ boeken, heeft het schaakspel me gefascineerd, meegenomen. Heb als kind in Huissen op de basisschool de Tweespan geschaakt. Tot een redelijk niveau. Ook enkele jaren geschaakt bij de schaakclub. Doch het spel ‘beoefenen’ tegen steeds vreemde mensen boeide me niet zo. Meer nam het spel een plaats in mijn hoofd om ‘gebeurtenissen in de wereld’ te plaatsen. Nu nog heeft het schaken die rol voor mij.
Mbt het schilderen, kunst, is het schaakspel een middel, een wereld, een wijze om gedachtes een plekje te geven op het doek, papier. Ieder doek, iedere schets heeft zo zijn/haar verhaal,
Berry.
ps mijn fascinatie voor het schaakspel is groot, al van kinds af aan. Het neemt me mee in een andere wereld, voor mij een droom wereld. Van waaruit ik ‘denk’ weer ‘grip’ te krijgen op de ‘werkelijke’ wereld.
“Het is bereikt, mooi en wat nu? Het moment is intens, maar het verbleekt razendsnel om plaats te maken voor onrust, ja zelfs een zekere verveling.” Nee, dan de schoonheid en de troost van het verlies:”Het zal nog bereikt worden, het moment van euforie kan nog worden gekoesterd als een intens moment van triomf en troost dat eindeloos zal gaan duren …… . De illusie is zo vaak troostender dan de werkelijkheid ……” Jan Timman (uit ‘Het boek van schoonheid en troost’ – Wim Kayzer)
Exposities
|
